Τον τελευταίο καιρό νομίζω ότι τα πράγματα χειροτερεύουν. Σήμερα ήμουν μάρτυρας δύο περιστατικών τα οποία οφείλω να ομολογήσω με ταρακούνησαν αρκετά. Αρχικά είχα πάει για καφέ σε ένα από τα καφέ του Χολαργού και εκεί που καθόμουν με την παρέα μου ήρθε ένας κύριος, μεσήλικας, καθώς πρέπει φαινόταν, και έκατσε στο διπλανό τραπέζει. Ύστερα από λίγο ήρθε η σερβιτόρα να πάρει παραγγελία αλλά ο κύριος της είπε ευγενικά ότι περιμένει παρέα και αν μπορεί να έρθει μετά από λίγο για να πάρει παραγγελία από όλη την παρέα. Μόλις η κοπέλα έφυγε, ο κύριος αφού κοίταξε γύρω γύρω (δεν φαινόταν ότι τον έβλεπα γιατί φόραγα γυαλιά ηλίου) βούτηξε καμιά δεκαριά φακελάκια ζάχαρης, τα έβαλε στην τσέπη, ήπιε το νερό του και έφυγε. Ο εν λόγω κύριος δεν φαινόταν λαμόγιο, ούτε η ζάχαρη είναι κάτι αξίας, αλλά σκεφτείτε που έχουμε φτάσει!
Το δεύτερο περιστατικό έχει να κάνει και με την φωτογραφία. Πριν από λίγη ώρα πέρασε το σκουπιδιάρικο να μαζέψει τα σκουπίδια. Κάνει τόσο θόρυβο που το ακούς, θες δε θες. Ξαφνικά λοιπόν, άκουσα φωνές και βγαίνοντας στο μπαλκόνι, βλέπω ένα ηλικιωμένο κύριο να φωνάζει στον σκουπιδιάρη να περιμένει λίγο για να ψάξει τα σκουπίδια. Του έλεγε ότι πεινάει και τα σκουπίδια τον βοηθάνε να ζήσει. Επίσης έχω δει τον εν λόγω κύριο να κυκλοφορεί με ένα καροτσάκι από super market και να μαζεύει πράγματα που βρίσκει στα σκουπίδια.
Αυτή ήταν η εμπειρία μου και ήθελα να την μοιραστώ μαζί σας. Την επόμενη φορά, αν ανάμεσα στα σκουπίδια σας είναι κάτι το οποίο μπορεί να φανεί χρήσιμο σε κάποιον συνάθρωπο μας, βάλτε το σε ξεχωριστή σακούλα και κρεμάστε το στο πλαϊνό χερούλι του κάδου. Έτσι θα μπορέσει να το βρει πιο εύκολα κάποιος που ενδεχομένως να το έχει ανάγκη.
