
α) γιατί ο δήμος, με την διαπραματευτική ικανότητα που ενδεχομένως να έχει δεν διεκδικεί χρεωλύσιο αντί για τοκοχρεωλύσιο δανεισμό? Μπορεί να έχει σχετικά αυξημένες πρώτες καταβολές αλλα η συνολική χρέωση τόκων είναι αρκετά χαμηλότερη.
β) γιατί ο δήμος δεν προχωράει σε χρηματοδοτικές μισθώσεις εξοπλισμού (και ακινήτων σύντομα) ή σε χρονομισθώσεις κάποιων από τα οχήματα που σκοπεύει να αγοράσει για τις ανάγκες του Δήμου? Υψηλό επίπεδα φοροεκπεσιμότητας και διατήρηση σχετικής ρευστότητας για κάλυψη τρεχουσών αναγκών του δήμου.
Αυτές είναι δύο από τις προτάσεις που σκέφτηκα (και από όσο γνωρίζω σε διάφορους δήμους έχουν ήδη εφαρμοστεί με επιτυχία) και αναρωτιέμαι αν θα ασχοληθεί κάποιος να τις μελετήσει, να τις αξιολογήσει και ενδεχομένως να τις υιοθετήσει. Για να δούμε...