Λόγια λόγια λόγια ... από ουσία όμως;

Παρακολουθώ τις τελευταίες εβδομάδες τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα του χωριού μας και αναζητώ μια σοβαρή ανάρτηση ή καταχώρηση που να με βοηθήσει να καταλάβω τί έχουν στον νου τους οι επίδοξοι δημοτικάρχοντες και πραγματικά έχω απογοητευτεί. 

Δεν έχω βρει τίποτα το ουσιαστικό, τίποτα το ρεαλιστικό που να μην αποτελεί τυπική ανούσια πολιτική παρόλα του κάθε επίδοξου δημοτικού προύχοντα. Είναι δυνατόν να μην μπορούν τόσοι υποψήφιοι να αφουγκρατούν την τοπική κοινωνία και τις ανάγκες της;

Νομίζω ότι η φετινή προεκλογική περίοδος δεν θα διαφέρει σε τίποτα από τις απαράδεκτες προηγούμενες. Εξαίρεση, αλλά πολύ ερασιτεχνική και χωρίς να πείσει κανένα, είναι η προσπάθεια από ένα-δύο υποψηφιους να μας πείσουν ότι δεν θα πρέπει να στεκόμαστε στην διαφορετική αντιμετώπιση που απολαμβάνουν από την δημοτική αρχή οι δύο δημοτικές κοινότητες! 

Αυτό αγαπητοί μου από μόνο του είναι άκυρο. Αν θέλεις να είσαι ειλικρινής, αποδέξου την κατάσταση και κάνε προτάσεις για να διορθώσεις το κακό προηγούμενο. Ακόμα και αν δεν αποδεχτείς, για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους, την άνιση μεταχείριση του παρελθόντος, πείσε με γεγονότα και ρεαλιστικό προγραμματισμό ότι ίσχυε, ισχύει και σίγουρα θα ισχύσει το αντίθετο. Και σίγουρα πρέπει να με πείσεις ότι θα εφαρμόσεις όσα προεκλογικά υπόσχεσαι!

Για να κλείσω λοιπόν προτείνω στους υποψήφιους να πιάσουν την κουβέντα με τον κόσμο, όχι όπως στο παρελθόν που έβγαιναν κουτσοί στραβοί σαν θιάσος, αλλά με ειλικρινή διάθεση για επικοινωνία και να ακούσουν οι δημότες τι έχουν να τους πουν. Ακόμα και αν το 1/10 από όσα ακούσουν λάβουν σοβαρά υπόψιν τότε θα έχουμε τουλάχιστον έναν σοβαρό υποψήφιο που ίσως τελικά να αξίζει να τον δοκιμάσουμε ψηφίζοντας τον. Αν ωστόσο οι επίδοξοι καρεκλοκένταυροι της Περικλέους  παραμείνουν Γκόρτζοι και απλά χαϊδέψουν αυτιά και αρχίσουν να κερνάνε καφέδες μπας και κερδίσουν κανένα ψιφαλάκι τότε απλά είμαστε άξιοι της μοίρας μας! Τόσο απλά!

Θεατρική Ομάδα Δήμου Χολαργού - Τελευταία Παράσταση απόψε!

Τελευταία παράσταση απόψε για την Θεατρική Ομάδα του χωριού μας και προτείνω να πάτε όσοι δεν πήγατε τις προηγούμενες δύο ημέρες! Πολύ καλή δουλειά, πολύ καλές ερμηνείες, η σκηνοθεσία όπως πάντα πάρα πολύ καλή με αποτέλεσμα η συνολική προσπάθεια να είναι πολύ υψηλού επιπέδου.

Παρά το γεγονός ότι δεν γνωρίζω πολλά για τη θεατρική τέχνη αυτό που μπορώ να πω είναι ότι έχει γίνει πραγματικά πολύ καλή δουλειά! Τα σκηνικά, τα κοστούμια, ο φωτισμός, ο ήχος όλα πολύ καλά (και δεν θα πω με δεδομένους τους περιορισμένους πόρους...είναι όλα πολύ καλά.-), οι πρωταγωνιστές το έχουν αλλά θα ήθελα να σταθώ και στους δεύτερους ρόλους. Η σκηνοθετική ικανότητα της κας Μπλάτσου έχει καταφέρει να δώσει ουσία, νόημα και ενεργό συμμετοχή σε όλους τους ηθοποιούς χωρίς να χάνει η παράσταση, το αντίθετο! Βλέπεις ότι ακόμα και οι μικρές παρεμβολές των κατοίκων του Γκύλλεν που συμβαίνουν καθόλη τη διάρκεια του έργου είναι πολύ καλά δουλεμένες και με έμφαση στη λεπτομέρεια. 

Για άλλη μια φορά λοιπόν, η θεατρική ομάδα του χωριού μας έδειξε ότι αν υπάρχει ταλέντο και θέληση μπορούν να γίνουν πολύ αξιόλογα πράγματα! 

Στα αρνητικά τα οποία όμως δεν αφορούν την θεατρική ομάδα, έχω να αναφέρω τους αγενείς βλαχόμαγκες, την έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας και τον περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Συγκεκριμένα: 

α) αγενείς βλαχόμαγκες: ο καθένας πήγαινε και "κρατούσε" 10 θέσεις με αποτέλεσμα να ταλαιπωρούνται μεγάλοι άνθρωποι που παρόλο που είχαν έρθει νωρίς δεν έβρισκαν να καθήσουν. Επίσης, κάποιες "κυρίες" επαιρναν καρέκλες και καθόντουσταν όπου ήθελαν με αποτέλεσμα κόσμος να μην βλέπει και αυτές να σφυρίζουν αδιάφορα. Τέλος παρά το γεγονός ότι τονίστηκε από τους συντελεστές ότι τα σκαλοπάτια πρέπει να μένουν ελεύθερα για τους ηθοποιούς, οι εξυπνόμαγκες καθόντουσταν απροβλημάτιστα γιατί έτσι τους άρεσε!

β) έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας: η παράσταση ήταν δωρεάν αλλά ο κόσμος μπορούσε να φέρει διάφορα είδη για το κοινωνικό παντοπωλείο. Μετρημένοι ήταν αυτοί που προέβλεψαν και πήραν 2 πράγματα από το super market, οι υπόλοιποι κουνιστοί-λυγιστοί πήγαν στον τσάμπα και αποχώρησαν για να πάνε να τσακίσουν τα κοψίδια και να πιούν τα ποτάκια τους!

γ) περιορισμένος αριθμός παραστάσεων: με δεδομένο ότι οι ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες άρα έχουν τις δουλειές τους και δεν είναι εύκολο να υπάρξουν παραστάσεις τις καθημερινές γιατί δεν φρόντισε ο Δήμος, και αν φυσικά μπορούν και θέλουν οι συντελεστές της παράστασης, να τραβήξει 2-3 Σαββατοκύριακα η παράσταση ή να υπάρξουν παραστάσεις σε  2-3-4 κ.ο.κ.  Σαββατοκύριακα μέσα στον Χειμώνα; Έτσι και περισσότερος κόσμος θα παρακολουθούσε την παράσταση και λιγότερη ταλαιπωρία και συνοστισμός θα υπήρχε!

Για να κλείσω...η παράσταση επίκαιρη και πάρα πολύ καλή, η σκηνοθεσία της κας Μπλάτσου επίσης πάρα πολύ καλή (όπως πάντα άλλωστε), οι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και αυτό φάνηκε! Για αυτό αξίζει να πάτε έστω και σήμερα που είναι η τελευταία παράσταση απλά πρέπει να πάτε νωρίς (καμιά ώρα νωρίτερα) και προσπαθήστε να προσφέρετε κάτι στο κοινωνικό παντοπωλείο!

Συγχαρητήρια σε ολόκληρη τη θεατρική ομάδα!!!

Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας - Θεατρική Ομάδα Πνευματικού Κέντρου Δήμου Χολαργού

Δεν το γνωρίζω το συγκεκριμένο έργο αλλά αν κρίνω από τις προηγούμενες παραστάσεις που έχει ανεβάσει η θεατρική ομάδα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Χολαργού τότε επιβάλλεται να πάμε!

Και επειδή, όπως είπα, δεν το γνωρίζω το εν λόγω θεατρικό είπα να το ψάξω...και βρήκα τα παρακάτω:

Ο Φρίντριχ Ντίρενματ (1921-1990) έγραψε την Eπίσκεψη της Γηραίας Κυρίας το 1956, όταν η διαλυμένη μετά το πόλεμο Ευρώπη είχε μπει πια για τα καλά σε τροχιά ανάπτυξης. Μία νέα εποχή ευημερίας είχε αρχίσει, το όνειρο μιας καλής ζωής έμοιαζε πλέον χειροπιαστό. Στη λογική του τρομακτικού, αν το καλοσκεφτείς, «η ζωή συνεχίζεται». Τα εγκλήματα, την οδύνη, την απώλεια εκατομμυρίων ανθρώπων είχε καλύψει ήδη μία ευεργετική λήθη.

Αυτή την ανατριχιαστική αντίφαση αποτυπώνει ο Ντίρενματ στη Γηραιά Κυρία. Κατά το μπρεχτικό παράδειγμα (θυμηθείτε πώς λειτουργεί το παραμύθι στον Κύκλο με την κιμωλία), στήνει μια ιστορία ερωτικής εκδίκησης κάτω από την οποία ανελέητα ερωτήματα ζητούν την απάντησή μας. Υπάρχει τιμή εξαγοράς για τα πάντα, ακόμη και για τη συνείδηση; Μπορεί να παραγραφεί ένα έγκλημα και τι σημαίνει να επιβιώνεις πάνω στο θάνατο (πραγματικό ή ψυχολογικό) του άλλου;

Μικρή, η Κλαιρ Τσαχανασιάν, από τη μικρή πόλη του Γκίλεν, γνώρισε τον έρωτα στο πρόσωπο ενός νέου, του Άλφρεντ Ιλλ. Πλην όμως, όταν έμεινε έγκυος, ο Ιλλ αρνήθηκε την ευθύνη και με μια δίκη που βασίστηκε σε δύο ψευδομάρτυρες, απαλλάχθηκε και επισήμως από το άχθος της πατρότητας. Η Κλαιρ εγκαταλείπει το Γκίλεν, καταλήγει πόρνη, αλλά στο μπορντέλο τη βρίσκει και την κάνει γυναίκα του ο μεγιστάνας Τσαχανασιάν.

Περισσότερα από σαράντα χρόνια αργότερα, και μετά από επτά γάμους, η Κλαιρ επιστρέφει στη λιμοκτονούσα γενέτειρά της και χωρίς περιστροφές προσφέρει ένα αμύθητο ποσό στους κατοίκους, αν σκοτώσουν τον Ιλλ. Από το σημείο αυτό ξεκινά το έργο του ο Ντίρενματ και μέχρι να φτάσει στο τέλος του, εκθέτει αριστοτεχνικά το process που μεταμορφώνει την οικονομική εξαθλίωση σε ηθική. Η αρχική απόρριψη του εκβιαστικού διλήμματος σταδιακά χαλαρώνει και ο Ιλλ προσφέρεται στην Τσαχανασιάν.

Ο Ντίρενματ εξελίσσει την ιστορία του σε δύο κατευθύνσεις: από τη μία κινεί το συλλογικό υπόκειμενο, την πόλη, και από την άλλη την ατομική συνείδηση (στο πρόσωπο του Ιλλ). Όσο η πόλη χάνει την ταυτότητά της, βυθιζόμενη στον ίλιγγο της υλικής ευημερίας και της κατανάλωσης, τόσο ο Ιλλ πλησιάζει στην έσχατη γνώση, αυτή που εντέλει δικαιώνει την ύπαρξη του ανθρώπου.

Πενήντα χρόνων πια, η Γηραιά κυρία εκπλήσσει ευχάριστα για την οξύτητα της κριτικής της, για την οξυδέρκεια με την οποία αντιμετωπίζει φαινόμενα απολύτως σύγχρονα (λ.χ. την κατανάλωση ανθρωπίνων ζωών από τα ΜΜΕ), για την ψυχολογική ακρίβεια με την οποία παρακολουθεί τη διαδικασία ηθικής εξαχρείωσης της πόλης. Στην ακρίβεια αυτή ο σημερινός θεατής μπορεί να διακρίνει ανεπαίσθητα σημάδια γήρατος, τα οποία ωστόσο δεν ενοχλούν, γιατί η ιδεολογική φιλοδοξία του έργου συνδέεται οργανικά με μια σκηνική οπτική όπου το βάρος πέφτει στη γλώσσα και στον ηθοποιό, επιτρέποντας ελεύθερες, ποιητικής διαχείρισης των πραγματολογικών στοιχείων της ιστορίας, σκηνικές προσεγγίσεις.

Πηγή: lifo.gr