"Κάτω τα χέρια από το δημοτικό καφέ" γράφει ένα πανό στην Περικλέους...και μπερδεύομαι. Από ότι θυμάμαι, μέχρι πρόσφατα υπήρχε θέμα για την δημιουργία του καφέ...τώρα το ξεπεράσαμε και το υπερασπιζόμαστε? Εκτός και αν τίθεται θέμα διαχείρισης...δηλαδή αν θα γίνει το καφέ Σ.Δ.Ι.Κ. (Σύμπραξη Δημοτικού και Ιδιωτικού Καφέ σε αντιστοιχία του όρου Σ.Δ.Ι.Τ.).
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι αντιλαμβάνομαι ορθώς και υπάρχει θέμα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, τότε το θέμα μας είναι ποιός θα το λειτουργήσει? Θεωρώ ότι αν υπάρχει μια συμφωνία με ιδιώτη που θα προσδιορίζει επακριβώς την οριοθέτηση του χώρου εμπορικής διαχείρισης, πλαφόν για τις τιμές και το περιθώριο κέρδους, ελάχιστες προδιαγραφές ποιότητας, ώρες λειτουργίας, αριθμό τραπεζοκαθισμάτων και ότι άλλο θεωρεί η αρμόδια αρχή ότι μπορεί να θιγεί και να καταπατηθεί από την ιδιωτική εκμετάλλευση, τότε η ανάθεση της λειτουργίας σε ιδιώτη δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα. Η αλήθεια είναι ότι προτιμώ ένα δημοτικό καφέ όπου θα έχει επενδύσει κάποιος ιδιώτης χρήμα για την ποιοτική βελτίωση του χώρου (πάντα βάσει προδιαγραφών και όχι αυθαίρετα) και θα είναι προσεγμένο παρά ένα δημοτικό "καφενείο" με πλαστικές καρέκλες (δεν λέω ότι έτσι είναι), ένα "θείο" να παίρνει παραγγελεία, γκαζόζα και υποβρύχιο.
Οι συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα (Σ.Δ.Ι.Τ.) ακόμα και στα επίπεδα ενός δημοτικού καφέ, δεν πρέπει να θεωρούνται "απειλή της καπιταλιστικής επέλασης εις βάρος του κοινωνικού συνόλου" αλλά, όταν πραγματοποιούνται βάσει προδιαγραφών, μια ευκαιρία βελτίωσης των παρεχόμενων υπηρεσίων που προκύπτει μέσα από την συνεργασία δημοτικής και ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Θέλω να τονίσω ότι τα παραπάνω ισχύουν ΜΟΝΟ όταν αυτές οι συμφωνίες είναι καθαρές, δεν εμπεριέχουν φωτογραφικούς μειοδοτικούς διαγωνισμούς και μίζες και η λειτουργία του εκάστοτε εγχειρήματος ελέγχεται τακτικά για την συνέπεια ως προς τους όρους της σύμβασης, πράγμα όχι και τόσο συχνό στις μέρες μας!
