Σήμερα αποχαιρέτησα τον κολλητό μου που έφυγε για την Αυστραλία. Έφυγε γιατί κατάφερε να βρει δουλειά Down Under μετά από 9 μήνες ανεργίας στην Ελλάδα. Προηγουμένως πτυχίο και μεταπτυχιακό του προσέφεραν μια "καταπληκτική" δουλειά των €610 σε μια πιτσαρία, εννοείται με τα μισά ένσημα και καμιά υπερωρία. Δεν ήθελε να φύγει, του άρεσε η Ελλάδα με όλα τα στραβά της. Ήταν πάντα αισιόδοξος, συνεχώς μας έλεγε ότι όλα θα περάσουν και ότι κάποια στιγμή θα μας λείπει η "ωραία" περίοδος της ανεργίας, οι μπύρες στον Υμηττό, οι καφέδες στην Καλοπούλα και η πίτσα ρεφενέ για να δούμε μπάλα στην ταράτσα του σπιτού μου. Δεν άντεξε όμως, δεν μπορούσε να βρει άλλη δουλειά (την καριέρα στην πιτσαρία διέκοψε το κανόνι που βάρεσε το αφεντικό του φεσώνοντας τον 1 μηνιάτικο και φυσικά για αποζημιωση ούτε λόγος) και βαρέθηκε να ζητάει! Διακοπές φέτος έκανε στα συντριβάνια της Περικλέους και μπάνια όπου το τηλέφωνο ξεκιναγε από 210.
Έψαξε λοιπόν δουλειά μέσω internet, μίλησε με μερικούς Έλληνες στην Αυστραλία και σήμερα έφυγε...Όχι επειδή είναι ο κολλητός μου αλλά τέτοια μυαλά δεν πρέπει να φεύγουν από την Ελλάδα. Το αν θα του βγει σε καλό η σε κακό δεν μπορώ να το πω, σίγουρα όμως θα του λείψει η Ελλάδα και θα λείψει και σε εμάς και αυτό σίγουρα δεν είναι καλό!
Μανώλη have fun @ OZ και ... θα βρεθούμε ξανά όταν όλα θα έχουν αλλάξει!
