Το λογότυπο είναι ένα γραφικό ή έμβλημα που χρησιμοποιείται από εταιρείες, οργανισμούς, δήμους, κοινότητες ή ακόμα και πρόσωπα με στόχο την άμεση αναγνωρισιμότητα. Ένα λογότυπο μπορεί να είναι ένα καθαρά σχεδιαστικό αντικείμενο (σύμβολο, εικονίδιο) ή κείμενο (wordmark). Το λογότυπο πρέπει να κάνει μια καλή πρώτη εντύπωση και ο τελικός σκοπός του είναι να δημιουργήσει μια αξιοσημείωτη, αναγνωρίσιμη εικόνα στο μυαλό του παρατηρητή και ταυτόχρονα να μεταδώσει κατά το δυνατόν στοιχεία από την ταυτότητα της οντότητας που βρίσκεται πίσω από το λογότυπο.
Εξηγήστε μου λοιπόν κύριοι και κυρίες του Δημοτικού Συμβουλίου ποια αξιοσημείωτη και αναγνωρίσιμη εικόνα σας δημιουργεί το εν λόγω λογότυπο; Μήπως σας θυμίζει τον προπολεμικό πίνακα που έχετε πίσω από την τραπεζαρία ή το τζάκι, την Ολυμπία, τους Δελφούς ή την Αιδηψό που πάτε για λουτρά; Ποια στοιχεία από την ταυτότητα του Δήμου σας μεταδίδει το πρωτότυπο κλαδί ελιάς και δάφνης και ο κίονας δωρικού ρυθμού;;; Σε εμένα, και χωρίς καμιά πρόθεση να προσβάλω τον καλλιτέχνη καθώς το εν λόγω έργο θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί μέρος ενός πολύ όμορφου πίνακα, αυτό που μου θυμίζουν τα κλαδιά ελιάς και δάφνης είναι αφενός τις παρατημένες ελιές στα πεζοδρόμια του Δήμου που οι καρποί που πεφτουν έχουν μαυρίσει και βρωμίσει αμέτρητα τετραγωνικά μέτρα δρόμου και πεζοδρομίου και αφετέρου τα φαγητά της γιαγιάς μου που έβαζε δάφνη στον κυμά.
Όσον αφορά στον κίονα, όπου και να γυρίσεις στον Χολαργό βλέπεις κίονες, δεν είναι όλοι δωρικού ρυθμού βέβαια, αλλά είμαστε γεμάτοι περιστύλια ρε φίλε! Για να είμαι ειλικρινής, πιο πολύ μου θυμίζει κάτι κακοφτιαγμένες πυλωτές με σαγρέ τελείωμα που είναι ψιλό-και καλά-παρατημένες για να μην μετρήσουν για ακάλυπτοι και ανέβει το χαράτσι.
Αποφασίσαμε λοιπόν, στα πλαίσια των ανακατατάξεων στους δήμους, να αποκτήσουμε ένα νέο λογότυπο. Το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνουμε είναι να απαντήσουμε (όλοι και κυρίως οι λεβέντες/λεβέντισες του Δημοτικού Συμβουλίου) στην ερώτηση: "Τι εντύπωση θέλω να σχηματίσει ο παρατηρητής για το νέο Δήμο βλέποντας το λογότυπο;" Σε δεύτερο επίπεδο και στη φάση του σχεδιασμού πρέπει να ληφθούν υπόψη και μια σειρά από πρακτικά/τεχνικά
ζητήματα:
α) το
λογότυπο θα πρέπει να μπορεί να σταθεί ανεξάρτητα από το πλαίσιο που θα
χρησιμοποιηθεί (έντυπο, ιστοσελίδα, ετικέτα, επιγραφή),
β) το λογότυπο θα πρέπει να
τυπώνεται σωστά τόσο έγχρωμο όσο και ασπρόμαυρο,
γ) το λογότυπο θα πρέπει να είναι
απλό και χαρακτηριστικό, ενώ θα πρέπει να αποφεύγονται πολλές και μικρές
λεπτομέρειες,
δ) πρέπει να αποφεύγονται περίτεχνα γράμματα (πχ, καλλιγραφικά, με πολυχρωμίες και αποχρώσεις) που
ανταγωνίζονται άλλα γραφικά στοιχεία,
ε) γραμμές και σχήματα χωρίς νόημα καλό
είναι να χρησιμοποιούνται με φειδώ
... και γενικά ...
... και γενικά ...
στ) όσο λιγότερα τόσο καλύτερα
Πείτε μου ποιό από τα παραπάνω έχει το νέο λογότυπο; Πες ότι το (α) κουτσά στραβά το έχει. Όχι ότι μπορεί να σταθεί άνετα, απλά θα γεμίζει μια γωνίστα στο έγγραφο για να μην φαίνεται άδεια η κεφαλίδα.
Το (β) σε καμία περίπτωση δεν το έχει. Φανταστείτε το logo σε fax ή σε φωτοτυπία από μηχάνημα που τελειώνει το toner...λεκές στην καλύτερη. Οι αποχρώσεις της πυλωτής θα είναι σαν να πάτησε κάποιος με το λασπωμένο παπούτσι τη σελίδα πριν τη στείλει με fax.
Για το (γ) δεν χρειάζεται καν να μιλήσω.
Τα γράμματα (δ) μπορει να μην ειναι περίτεχνα αλλά είναι σε δύο (άκυρα έως αδιάφορα) χρώματα (κίτρινο (;;;) και γκριζο-κάτι) με τσαχπινιά (μπλιάχ) στο "Δ" για να βάλουμε και την "μοντέρνα" πινελιά. Τα γράμματα μυρίζουν από μακριά ναφθαλίνη και φανερώνουν διάθεση "βαριέμαι-να-ψάχνω-για-άλλη-γραμματοσειρά-βάλε-αυτή-και-μη-με-πολυζαλίζεις-γιατί-δεν-έχω-και-πολύ-όρεξη". Στην ασπρόμαυρη έκδοση, τα γράμματα θα είναι σαν να μας τελείωσε ο γραφίτης και δεν έχουμε πίστωση για νέα δαπάνη γραφικής ύλης.
Η φειδώ (ε), κύριοι και κυρίες, δεν είναι άγριο πουλί που ζεί στα βάθη του Αμαζονίου. Η "μοντέρνα" οπτική του καθοδηγητή προφανώς δεν αναλώθηκε σε ατάκες τύπου "γραμμές και σχήματα χωρίς νόημα..." καθώς ο Δωρικός ρυθμός είναι το trademark του χωριού μας, δεν γίνεται να μην καταλαμβάνει κάθε ένα pixel, απλά δεν γίνεται λέμε!
και στ) ... κύριοι και κυρίες του Δημοτικού Συμβουλίου, ω ναι!, δεν αναφερόμαστε στα χρήματα αλλά στη σχεδιαστική φλυαρία! Γία άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ο κανόνας...ότι πληρώνεις παίρνεις!
(to be continued)
